ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΣΠΕΡΝΟΥΜΕ ΕΦΙΑΛΤΕΣ

«Εμείς θα πούμε την τελευταία λέξη, αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη» φώναξαν δεκάδες χιλιάδες νέοι, μαθητές, φοιτητές και εργαζόμενοι που πήραν μέρος την Παρασκευή στις μεγάλες διαδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα, 5 χρόνια μετά τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου, δείχνοντας ότι το πνεύμα του Δεκέμβρη παραμένει ζωντανό και το μήνυμα της εξέγερσης πιο επίκαιρο από ποτέ. Η κυβέρνηση απέδειξε για άλλη μια φορά ότι παίζει πολύ καλά το χαρτί της καταστολής. Είσαι έφηβος ή μαθητής? Συλλαμβάνεσαι! Αυτή ήταν η εντολή της κυβέρνησης στις δυνάμεις των ΜΑΤ, που έδειξαν ότι αντιμετωπίζουν τη μαχόμενη νεολαία σαν εχθρό του συστήματος κάνοντας προληπτικές προσαγωγές πριν καν ξεκινήσει η πορεία στην Αθήνα.

Πίσω όμως από αυτήν την επίδειξη δύναμης ξεπροβάλλει η πραγματική αδυναμία της άθλιας συγκυβέρνησης, που γνωρίζει πως πια έχει απέναντί της την πλειονότητα του λαού και της νεολαίας. Φοβούνται τη δυνατότητα ενός ξεσηκωμού, μιας εξέγερσης που θα ανατρέψει την «ιερή συμμαχία» ΕΕ- ΔΝΤ- Κεφαλαίου- Κυβέρνησης που θα πάει πολύ πιο μακριά από εκεί που έφτασε ο Δεκέμβρης του 2008. Γι’ αυτό αντιμετωπίζουν αυταρχικά όσους αγωνίζονται και δε σκύβουν το κεφάλι σε αυτή την πολιτική που ξεπουλάει κάθε δημόσιο κοινωνικό αγαθό (υγεία, παιδεία, ρεύμα, νερό) σε ιδιώτες και έχει ως αποτέλεσμα την εξαθλίωση της κοινωνίας, με τους εργαζόμενους να μην μπορούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Από τους διοικητικούς υπαλλήλους των ΑΕΙ και τον πανεπιστημιακό κόσμο που αντιστέκεται μέχρι το προσωπικό του ΕΟΠΥΥ και τους σχολικούς φύλακες βγαίνει προς τα έξω το μήνυμα του «δεν μπορούμε άλλο να ζήσουμε έτσι» και αυτό είναι που κάνει την κυβέρνηση να είναι φανερά ασταθής.

 Οι φοιτητές έχουν δείξει σε όλο το προηγούμενο διάστημα με τις κινητοποιήσεις τους ότι εναντιώνονται στον εκπαιδευτική λαίλαπα που εφαρμόζει η Κυβέρνηση, αλλά και διεκδικούν μια άλλη παιδεία. Παιδεία για όλους με ενιαία πτυχία, με ισχυρά εργασιακά δικαιώματα, σίτιση, στέγαση και δωρεάν συγγράμματα για όλους. Αυτή η επίθεση που δέχεται η παιδεία είναι ένα κομμάτι της πολιτικής των Μνημονίων και για να ανατραπεί πρέπει να ξεσηκωθούν και να παλέψουν από κοινού όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας. 

Πρέπει να δείξουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας μεταξύ μας, όχι για να μοιραστούμε την φτώχεια και τα προβλήματα μας αλλά για να ανατρέψουμε αυτή τη βάρβαρη πολιτική.