ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΘΗΝΑ

ΚΑΜΙΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ, ΚΑΜΙΑ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ, ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ

Το σχέδιο «Αθηνά» είναι αυτή τη στιγμή η αιτία που μία σειρά από ΤΕΙ και ΑΕΙ σε όλη τη χώρα βράζουν. Το σχέδιο προβλέπει τη συγχώνευση τμημάτων και σχολών, με αποτέλεσμα να κλείνουν ολόκληρα ιδρύματα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Στην πραγματικότητα με το σχέδιο «Αθηνά» πετιούνται στο δρόμο χιλιάδες συνάδελφοι μας, που δεν μπο­ρούν υπό τέτοιες συνθήκες να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Η όποια εργασιακή μας προοπτική εξοντώνεται, αφού τα δικαιώματα των πτυχίων στην εργασία εκμηδενίζονται και μας δηλώνουν ότι θα μείνουμε άνεργοι. Τμήματα συγχωνεύονται ή κλείνουν με αποτέλεσμα οι χιλιάδες νέοι και νέες που πετιούνται έξω από τις σχο­λές και αυτοί που δεν θα μπορέσουν να εισαχθούν σε κάποια σχολή να αναζητήσουν αναγκαστικά την τύχη τους στα Ιδιωτικά Κολέγια και Κέντρα μεταλυκειακής εκπαίδευσης που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια.

Παράλληλα, το σχέδιο «Αθηνά», εκτός από το δήθεν καθαρά οικονομικό κομμάτι, περί εξορθολογισμού των δαπανών για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, έρχεται να εξυπηρετήσει μία πάγια πολιτική στόχευση της εκπαι­δευτικής αναδιάρθρωσης, την προσαρμογή του Πανεπιστημίου και των αποφοίτων του στις ανάγκες τις αγο­ράς. Με τη διάλυση γνωστικών αντικειμένων αποδυναμώνονται πτυχία και απόφοιτοι, ενώ παράλληλα εντείνεται και νομιμοποιείται η ευθεία επέμβαση στο πανεπιστήμιο, στα προγράμματα σπουδών και στα πτυχία, ακόμα και για τις σχολές που έμειναν στο απυρόβλητο.

Η προσπάθεια αυτή συμπληρώνεται με τη σταδιακή εφαρμογή του νόμου Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπου­λου, δηλαδή το διορισμό των Συμβουλίων Ιδρύματος, τη συγκρότηση πρότυπων εσωτερικών κανονισμών, τις διαγραφές φοιτητών και τις διασπάσεις προγραμμάτων σπουδών. Τέλος, το σχέδιο «Αθηνά» χρησιμοποιεί την αξιολόγηση σα μοχλό πίεσης για όλα τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ. Ο κίνδυνος του κλεισίματος – ειδικά για τις σχολές που δεν θα θεωρηθούν «αποδοτικές» - θα έχει ως αποτέλεσμα την αναμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών με βάση τις ανάγκες της αγοράς, τη διάσπαση των πτυχίων σε δύο κύκλους με εισαγωγή διδάκτρων.

Τέλος, το «σχέδιο δράσης για την ενίσχυση της απασχόλησης και της επιχειρηματικότητας των νέων» παγιώνει τον εργασιακό μεσαίωνα που επικρατεί ειδικά για τους νέους εργαζόμενους. Στην προσπάθεια του να ελαττώ­σει ψευδεπίγραφα τους τεράστιους δείκτες ανεργίας, νομιμοποιεί μισθούς των 300€ και πλήρως ελαστικές σχέσεις εργασίας τοποθετώντας σήμερα τη νεολαία, σπουδάζουσα ή εργαζόμενη, στο επίκεντρο της κατα­στροφικής πολιτικής των μνημονίων.

ΔΕ ΧΩΡΑΜΕ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥΣ, ΔΕ ΧΩΡΑΝΕ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ

Με αυτές τις αλλαγές ιδιαίτερα στη σχολή μας:

·         αφήνονται ξεκρέμαστοι φοιτητές και απόφοιτοι, δηλαδή κάνει αδύνατη τη διεκδίκηση επαγγελματικών και εργασιακών δικαιωμάτων μηχανικού από το ΤΕΕ

·         αλλάζει το γνωστικό μας αντικείμενο, δηλαδή 5 χρόνια σπουδών ως μηχανικός πάνε στράφι με το να τσουβαλιάζουν τα αντικείμενα των σχολών

·         σε επόμενη φάση το σχέδιο «Αθηνά» (δηλαδή σχέδιο «Αθηνά» 1, 2, 3,… βλέπε Μνημόνιο 1, 2, 3,…) θα βάλει λουκέτο στο τμήμα μας. Αναπόφευκτα, διότι τι θα κάνει ένας μηχανικός στη Φυσικομαθηματική σχολή;

Είναι η στιγμή που η σπουδάζουσα νεολαία και οι μαθητές, οι εκπαιδευτικοί και οι εργαζόμενοι, οφείλουμε ενωμένοι να παλεύουμε για ένα πανεπιστήμιο:

ΜΑΖΙΚΟ: που δε θα πετάει κανέναν έξω, δε θα αναπαράγει το διαχωρισμό ΑΕΙ – ΤΕΙ, που θα κατοχυρώνει σε όλους επαγγελματικά δικαιώματα και αξιοπρεπή εργασιακή προοπτική.

ΔΗΜΟΣΙΟ: Ανοιχτό στην κοινωνία, που δε θα λειτουργεί σύμφωνα με τις επιταγές της αγοράς.

ΔΩΡΕΑΝ: Χωρίς δίδακτρα, που θα εξασφαλίζει σε κάθε φοιτητή δωρεάν σίτιση – στέγαση – σπουδές.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ: Που τον πρώτο λόγο θα έχουν φοιτητές και εργαζόμενοι κι όχι οι νέες αυταρχικές διοικήσεις. Ένα πανεπιστήμιο με Άσυλο που θα στεγάσει τους αγώνες των φοιτητών και του λαού.

Ένα πανεπιστήμιο με ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών, που δε θα διαγράφει φοιτητές και δε θα αποκλείει τους φοιτητές που εργάζονται.

Αν ενωθούμε και παλέψουμε όλοι μαζί μπορούμε να νικήσουμε!

Δείχνουν ότι μας φοβούνται. Φαίνεται από τις διαρκείς ταλαντεύσεις γύρω από την ημερομηνία ψήφισης και από τις ποιες σχολές θα συμπεριληφθούν. Τώρα είναι η στιγμή που πρέπει να κλιμακώσουμε. Να προχωρή­σουμε σε μαζικές Γενικές Συνελεύσεις τις επόμενες ημέρες, σε συντονισμό φοιτητών – καθηγητών – εργα­ζομένων, σε μαχητικές διαδηλώσεις. Να προχωρήσουμε σε αποκλεισμούς δρόμων, σε καταλήψεις δημοσίων κτηρίων, να μετατρέψουμε τις παρελάσεις σε ποτάμια λαϊκής οργής. Να μάθει όλη η κοινωνία τον αγώνα μας. Θέλουμε στο πλευρό μας τους εργαζόμενους και τους καθηγητές που πλήττονται αλλά και όλη την υπόλοιπη νεολαία γιατί δίνουμε έναν αγώνα και για αυτούς και θέλουμε να τον δώσουμε μαζί!

ΚΑΤΩ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΘΗΝΑ

ΚΑΜΜΙΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ, ΚΑΜΜΙΑ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ

ΛΟΥΚΕΤΟ ΣΕ ΤΡΟΪΚΑ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΜΑΣ

ΓΙΑΤΙ ΣΠΑΜΕ ΤΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

Μετά την ψήφιση του νόμου Διαμαντοπούλου, ο νόμος αυτός που διαλύει το δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο, άρχισε να δείχνει τα δόντια του με τους αφάνταστα μειωμένους προϋπολογισμούς των ιδρυμάτων για την περσινή αλλά και για τη φετινή χρόνια σε σημείο να μην καλύπτονται βασικές λειτουργικές ανάγκες. Την ίδια στιγμή και σε απόλυτη συμφωνία με τα μέτρα της τρόικας, στο πανεπιστήμιο δεν χωράνε πολλοί εργαζόμενοι. Συνεπώς λέκτορες, διδάκτορες, διοικητικό και τεχνικό προσωπικό, έρχονται αντιμέτωποι με την απόλυση και την εφεδρεία, μέτρα που θα φέρουν το πανεπιστήμιο σε μόνιμη υπολειτουργία. Το Υπουργείο προσπάθησε να αποκρύψει το πόσο αυτός ο νέος νόμος συνάδει με την κυβερνητική πολιτική όλων των τελευταίων χρόνων καθώς και τις πραγματικές κατευθύνσεις του: την διάλυση κάθε έννοιας δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Προκειμένου όμως να μπορέσουν να υλοποιηθούν οι κατευθύνσεις αυτές απαιτείται και ένα νέο μοντέλο διοίκησης του Πανεπιστημίου , αυτό των Συμβουλίων Διοίκησης.

Τα Συμβούλια Διοίκησης είναι η κίνηση ματ για την κατάρρευση του δημόσιου και δωρεάν Πανεπιστημίου. Είναι αυτά που θα εφαρμόσουν το νόμο Διαμαντοπούλου- Αρβανιτόπουλου.   Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα μοντέλο διοίκησης που θα μπορεί να εφαρμόζει ελεύθερα την διαδικασία της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Μιλάμε για ένα μοντέλο ολιγομελών συμβουλίων που θα έχουν την εξουσία να παίρνουν όλες τις κρίσιμες αποφάσεις για το Πανεπιστήμιο, οι οποίες θα συνδέονται στενά με τα επιχειρηματικά συμφέροντα (αναφέρουμε την εισαγωγή μάνατζερ και προσωπικοτήτων του επιχειρηματικού κόσμου) και όσο το δυνατόν πιο μακριά από τα συλλογικά συμφέροντα των φοιτητών και των εργαζομένων του Πανεπιστημίου καθώς και τις διεκδικήσεις από μεριάς τους στο χώρο της εκπαίδευσης. Τα στελέχη των επιχειρήσεων με τη συμμετοχή τους σε αυτά θα καθορίζουν τόσο τη διδασκαλία (προγράμματα σπουδών), όσο και την έρευνα, δημιουργώντας έτσι μια εκπαίδευση συρρικνωμένη, επιχειρηματικοποιημένη και πολύ αυταρχική, μακριά από τις ανάγκες των φοιτητών για μόρφωση και επαγγελματική κατοχύρωση. Το Υπουργείο κάνοντας ότι δεν καταλαβαίνει φοβερίζει με τη νομιμότητα, αυτήν που καταπατά ο νόμος, αφού επέβαλε τα Συμβούλια Διοίκησης μέσα από την απολύτως διαβλητή διαδικασία της ηλεκτρονικής ή επιστολικής ψήφου.

Παρουσιάζεται ένα αυταρχικό και αντιδημοκρατικό μοντέλο διοίκησης του Πανεπιστημίου. Αυτά τα ολιγομελή συμβούλια, η εισαγωγή εξωτερικών παραγόντων (επιχειρηματιών, πολιτικών φορέων κτλ) και η μηδαμινή φοιτητική εκπροσώπηση

δείχνουν μία προσπάθεια να απονομιμοποιηθεί θεσμικά η παρέμβαση των φοιτητών και γενικά όλης της πανεπιστημιακής κοινότητας στη διοίκηση του Πανεπιστημίου, δηλαδή στερούν από όλους εμάς τη δυνατότητα να έχουμε λόγο και να αποφασίζουμε εμείς οι ίδιοι για το Πανεπιστήμιο.

Τα Συμβούλια Διοίκησης:

Ø  είναι σε θέση να εξετάζουν και να αλλάζουν ή να αναιρούν, σε συνεργασία με την αρχή της Αξιολόγησης, τα προγράμματα σπουδών των σχολών και κατ' επέκταση τα πτυχία των αποφοίτων

δημιουργώντας έτσι απόφοιτους έρμαια στις εκάστοτε ανάγκες της αγοράς χωρίς καμία εργασιακή και επαγγελματική κατοχύρωση στο πτυχίο, δηλαδή θα ολοκληρώσουν τη διαδικασία της Μπολόνια για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, δημιουργώντας ευέλικτα, διασπασμένα και απαξιωμένα πτυχία.

Ø  είναι το πρώτο βήμα που μας οδηγεί σε νέο κανονισμό στα ιδρύματα, αυτόν που με βάση τις επιταγές του Υπουργείου θα φέρει περεταίρω πειθάρχηση των φοιτητών και εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών μέσα από διαγραφές στα ν+2 χρόνια και ποινές σε μια σειρά από ζητήματα

Ø  συγκροτούν τον προϋπολογισμό των ιδρυμάτων, κάνοντας, έτσι, πιο έντονη την λειτουργία του Πανεπιστημίου με βάση επιχειρηματικά και ανταποδοτικά κριτήρια. Τα ιδρύματα θα είναι αναγκασμένα να αναζητήσουν οικονομικούς πόρους σε επιχειρήσεις πέρα από την κρατική χρηματοδότηση ,η οποία έχει μειωθεί στο ελάχιστο.

Ø  είναι αυτά που θα νομιμοποιήσουν την κατάργηση των κοινωνικών παροχών προς τους φοιτητές (σίτιση, στέγαση, συγγράμματα) με πρόσχημα τη βιωσιμότητα του Πανεπιστημίου, που θα επιβάλλουν δίδακτρα, που θα βάλουν κατευθύνσεις για φοιτητικά δάνεια τη στιγμή που στην Ευρώπη τα σπουδαστικά δάνεια ακολουθούν τους φοιτητές και μετά το πανεπιστήμιο. Η δημόσια δωρεάν εκπαίδευση καταργείται, ενώ η χρηματοδότηση των ιδρυμάτων θα γίνεται με βάση ανταποδοτικά και ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Σε ένα τέτοιο όργανο είμαστε ενάντιοι και κάνουμε ξεκάθαρο ότι δε θα αφήσουμε να περάσει καμία απόφασή τους. Εμείς οι ίδιοι μέσα από τις συλλογικές μας διαδικασίες θα αποφασίζουμε για το Πανεπιστήμιο μας.

ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ

Τι είναι η Γενική Συνέλευση;

Η Γενική Συνέλευση της σχολής είναι το ανώτατο όργανο λήψης αποφάσεων όπου ο κάθε φοιτητής μπορεί να υψώσει ανεξάρτητα το δικό του λόγο, να θίξει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και να προτείνει λύσεις. Ο κάθε φοιτητής, λοιπόν, ανεξάρτητα από το αν ανήκει σε κάποια παράταξη ή όχι, έχει το δικαίωμα να τοποθετηθεί και να καταθέσει τις πολιτικές του προτάσεις, οι οποίες θα τεθούν υπό συζήτηση στο σύλλογο. Μέσα από τη διαπάλη ιδεών και επιχειρημάτων που αναπτύσσεται, ο σύλλογος καλείται να πάρει απόφαση ανοιχτά και αμεσοδημοκρατικά και όχι δίνοντας λευκή επιταγή σε λίγους και εκλεκτούς. Είναι η διαδικασία εκείνη όπου οι φοιτητές αποφασίζουν οι ίδιοι για την τύχη τους.

                Βέβαια αυτή η έννοια χάνεται από τη στιγμή που δεν την αντιλαμβάνεται μεγάλο μέρος του Φ.Σ. Στις τελευταίες συλλογικές διαδικασίες υπήρχε μια εικόνα απαξίωσης της ουσίας της Γ.Σ. Αυτό που τονίζουμε είναι ότι χωρίς την ουσιαστική συμμέτοχη των ίδιων των φοιτητών, η Γ.Σ. χάνει το νόημά της και δίνει το πράσινο φως σε όργανα όπως π.χ. το Δ.Σ. να παίρνουν αποφάσεις. Ως Clandestino- Ε.Α.Α.Κ. καλούμε να υπάρχει συμμετοχή στη Γενική Συνέλευση του συλλόγου και να παλέψουμε ώστε γίνεται τακτικά με αποτέλεσμα να μην αποφασίζουν άλλοι για μας χωρίς εμάς. Συνεχίζουμε τη μάχη που δίνουμε τόσα χρόνια, ώστε οι γενικές συνελεύσεις να αποτελέσουν ξανά πραγματικότητα

Πέρα από τις Γ.Σ. υπάρχουν και άλλα όργανα λήψης αποφάσεων λιγότερο άμεσα και δημοκρατικά, όπως:

·         Τα Διοικητικά Συμβούλια, που είναι ένα κλειστό γραφειοκρατικό όργανο που αποτελείται από 7 μελή(φοιτητές) οριζόμενοι αναλογικά μέσω της εκλογικής διαδικασίας. Ο ρόλος του Δ.Σ. είναι να παρακολουθεί τα Τμήματα(γενικές συνελεύσεις καθηγητών) και να εκπροσωπεί την απόφαση της Γ.Σ. σε αυτά.

·         Τα Τμήματα, που είναι η γενική συνέλευση καθηγητών και λαμβάνονται αποφάσεις σχετιζόμενες με τη λειτουργία της σχολής. Δικαίωμα συμμετοχής σε αυτό έχουν και οι φοιτητές.

·         Η Σύγκλητος, που πρόκειται για ένα όργανο στο οποίο συμμετέχουν ο πρύτανης, οι πρόεδροι των τμημάτων, διοικητικοί υπάλληλοι και εκπρόσωποι των φοιτητών ανάλογα με τα εκλογικά αποτελέσματα. Οι αποφάσεις που παίρνονται αφορούν μια σειρά θεμάτων που έχουν σχέση με το Πανεπιστήμιο και τη φοιτητική κοινότητα χωρίς να λαμβάνεται ουσιαστικά υπόψη η γνώμη και τα συμφέροντα της θιγομένης πλειοψηφίας των φοιτητών.

Εμείς σε όλα αυτά απαντάμε με τα εξής:

Ø  Όλη η εξουσία στις Γενικές Συνελεύσεις

Ø  Καμία αρμοδιότητα στο Δ.Σ. παρά μόνο ενημέρωση του φοιτητικού συλλόγου

Είμαστε ενάντιοι στις λογικές της αδιαφορίας, της ανάθεσης και της εκπροσώπησης. Απέναντι σε αυτούς που (αυτό)ορίζονται να αποφασίσουν ερήμην των φοιτητών για τις τύχες τους και αυτούς που υποβιβάζουν και αμφισβητούν τις συλλογικές διαδικασίες απέχοντας από αυτές και εμφανίζονται μόνο την περίοδο των εκλογών, το σχήμα προτάσσει τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων., δηλαδή τις Γ.Σ. που δίνουν στους φοιτητές τη δυνατότητα να συμμετάσχουν στη συνδιαμόρφωση της άποψης που θα εκφράσει ο σύλλογος της σχολής.

Όσο αφορά τα όργανα συνδιοίκησης, το σχήμα δε συμμετέχει αλλά παρεμβαίνει σε αυτά, προκειμένου να διασφαλίσει το φοιτητικό έλεγχο και να αντιστρέψει τη λήψη αποφάσεων από συντεχνίες καθηγητών και παρατάξεις, αποφάσεις οι οποίες σχεδόν πάντα έρχονται σε σύγκρουση με τα πραγματικά συμφέροντα της πλειοψηφίας των φοιτητών. Οι αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες αποτελούν αναγκαιότητα όχι μόνο για τη ζύμωση των διαφορετικών απόψεων αλλά κυρίως για τη συγκρότηση της δράσης με στόχο την κοινωνικοποίηση της απόφασης, δηλαδή η καθημερινή δράση και πρακτική του συλλόγου είναι απαραίτητη για τη διατήρηση και διεκδίκηση αυτών που του ανήκουν, με την παρέμβασή του τόσο στη σχολή όσο και στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.

ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ.

ΜΕ ΕΝΑ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟ ΘΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗ ΧΟΥΝΤΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΕΕ-ΔΝΤ.